Uit Bergen schrijven ze: voor de feestdagen zijn we thuis,
we missen jullie,
uit de Rivièra: liefde via via is lastig
en ook
waarom horen we niks?
Voor dag en dauw staan we op
net als onze vaders
koffie en onbegrijpelijke gesprekjes
hebben hun voordelen.
Denkend aan jullie
kijken we naar het mozaïek van zon en zee
tot het avond wordt en de maan wegen uitstippelt
voor de laatste vissers
de geschiedenis spreekt al evenzeer tot ons als de natuur
in Rome is het warmer dan thuis.
Onvermoeibaar speelt afstand
zijn melancholisch menuet.
[‘Touristes’, uit Figure rose, 2006, vert. Rokus Hofstede. Dit is het themagedicht van Emmanuel Moses voor Poetry International 2013]