web analytics

Annie Ernaux, De jaren (fragment)

[…] Op zomeravonden aan het begin van de jaren zeventig, wanneer het geurde naar droge aarde en tijm en alle tafelgenoten hadden plaatsgenomen rond een grote, voor minder dan duizend franc bij een uitdrager gekochte boerentafel met daarop vleesbrochettes en ratatouille – de vegetariërs mochten niet worden vergeten –, mensen die elkaar voordien niet kenden, Parijzenaars die het huis ernaast aan het opknappen waren, rugzaktoeristen op doorreis, liefhebbers van langeafstandswandelen en zijdeschilderen, stellen met of zonder kinderen, mannen met ruige baarden, verwilderde tienermeisjes, rijpe vrouwen in Indische gewaden, ontstonden er – na een aarzelend begin hoewel er van meet af aan werd getutoyeerd – gesprekken over kleurstoffen en hormonen in voedingsmiddelen, seksuologie en lichamelijke expressie, antigymnastiek, toegepaste kinesiologie en rogeriaanse therapie, yoga, Frédérick Leboyers zachte geboorte, homeopathie en soja, arbeiderszelfbestuur en de bezetting van de Lip-horlogefabriek, het milieu-activisme van René Dumont. Men vroeg zich af of het beter was om kinderen naar school te sturen of om ze zelf les te geven, of Ajax-schuurmiddel giftig was, yoga dan wel groepstherapie nuttig, een twee-urige werkdag utopisch, of vrouwen moesten strijden voor gelijkheid met mannen of voor gelijkheid in verschil. Er werd gediscussieerd over wat goede voeding en een goede bevalling was, over goede methoden om kinderen op te voeden, je te verzorgen of onderwijs te geven, over hoe je in harmonie met jezelf, met anderen, met de natuur kon leven en hoe je je aan de maatschappij kon onttrekken. Hoe je aan zelfexpressie kon doen: door potten te bakken, te weven, gitaar te spelen, sieraden te maken, toneel te spelen, te schrijven. Er hing een immens, onbestemd verlangen naar creativiteit in de lucht. Iedereen claimde artistiek bezig te zijn of plannen in die richting te hebben. Het was een uitgemaakte zaak dat al die bezigheden op de een of andere manier tegen elkaar opwogen, en wie niet schilderde of dwarsfluit speelde, had altijd nog de mogelijkheid zichzelf te creëren door in psychoanalyse te gaan.

Terwijl de kinderen, die allemaal in dezelfde kamer sliepen, naar hartenlust keet aan het schoppen waren, ondanks het voor de vorm uitgevaardigde bevel dat ze ‘de tent niet mochten afbreken’, en de volwassenen nipten aan de zelfgestookte drank van de boer van ernaast – die alleen voor het aperitief was uitgenodigd –, dreven de gesprekken af in de richting van zweverige seksuele vraagstukken, of we hetero of homo waren, ontboezemingen, het eerste orgasme. Het wilde meisje riep: ‘Ik vind kakken lekker.’ Op zo’n zomeravond samenkomen met individuen zonder onderlinge banden, ver van de door ons verfoeide familie-etentjes en rituelen, gaf het opwindende gevoel dat je je openstelde voor de wereld in al haar verscheidenheid. Je voelde je weer een tiener.

Niemand vond het nodig om de oorlog, Auschwitz en de vernietigingskampen ter sprake te brengen en evenmin wat er in Algerije was gebeurd, een afgedane zaak, wel ging het over Hiroshima, de atoomwapenwedloop. Tussen het boerenleven van de voorbije eeuwen, waarvan de adem door het geurige donker van de omliggende garrigue leek te worden aangedragen, en deze avond in augustus 1973 was er niets gebeurd.

Iemand pakte een gitaar en begon Comme un arbre dans la ville van Maxime Le Forestier of Duerme negrito van Quilapayún te spelen –, je luisterde met neergeslagen ogen. Je legde je op goed geluk ergens te slapen op een veldbed in de voormalige zijderupskwekerij en vroeg je af of je beter met je linker of met je rechter buurman seks kon hebben, of helemaal niet. Je viel in slaap voordat je iets had besloten, euforisch gestemd en gesterkt in de waarde van een levensstijl die we de hele avond voor onszelf als een schouwspel hadden opgevoerd – ver weg van het op campings in Merlin-Plage opeengehoopte ‘klootjesvolk’. […]

  • Annie Ernaux, De jaren, vert. Rokus Hofstede, De Arbeiderspers 2020

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.