web analytics

Soumission verschenen, maar hoe…

Inmiddels is Houellebecqs nieuwe roman, Soumission, verschenen – en heeft Houellebecq de publiciteitstoernee gestaakt vanwege de aanslag op Charlie Hebdo. De titel van mijn crowdfundingsproject was grappig bedoeld, een knipoog naar de in stukken gesneden Houellebecq in De kaart en het gebied, maar de gebeurtenissen in Parijs geven er een wrange bijsmaak aan. Cynischer kan het lot niet zijn. Maar dit is des te meer reden om niet met de waan van de dag mee te gaan en gemakzuchtige interpretaties te mijden.

Vandaag een lang interview van mijzelf met Houellebecq in de Volkskrant (hier op Blendle: http://bit.ly/1IA8zox).… > Lees verder

Soumission verschenen, maar hoe…

Soumission FR omslagInmiddels is Houellebecqs nieuwe roman, Soumission, verschenen – en heeft Houellebecq de publiciteitstoernee gestaakt vanwege de aanslag op Charlie Hebdo. De titel van mijn crowdfundingsproject (zie vorige post) was grappig bedoeld, een knipoog naar de in stukken gesneden Houellebecq in De kaart en het gebied, maar de gebeurtenissen in Parijs geven er een wrange bijsmaak aan. Cynischer kan het lot niet zijn. Maar dit is des te meer reden om niet met de waan van de dag mee te gaan en gemakzuchtige interpretaties te mijden.

Vandaag een lang interview van mijzelf met Houellebecq in de Volkskrant (hier op Blendle: http://bit.ly/1IA8zox> Lees verder

Houellebecq in 30 stukken: doneer!

Morgen (7 januari) komt in Frankrijk de nieuwe roman van Michel Houellebecq uit, kortweg Soumission geheten. De vertaling (Onderworpen) verschijnt in mei bij De Arbeiderspers, vergezeld van een boek over de schrijver door zijn vaste vertaler Martin de Haan: Aan de rand van de wereld: portret van Michel Houellebecq in 30 korte stukken.

Voor dit bijzondere schrijfproject gaat op Voordekunst.nl vandaag een crowdfundingsactie van start. Wilt u het boek mogelijk helpen maken? Doneer dan nu! U kunt hier meer lezen over het project en de tegenprestaties. Wie €25,- of meer doneert, krijgt op www.houellebecq.nl alvast inzage in een aantal stukken!> Lees verder

Waarom hervertalen? Notities uit de praktijk

Vertalers weten niet wat ze doen. Die gedachte viel mij in bij het lezen van het boeiende dossier over ‘De rijkdom van de hervertaling’ in het vorige Filter-nummer. Hoe boeiend ook, in dat dossier overheersen vertaaltheoretische en vertaalhistorische gezichtspunten, en het is geen wonder dat inzichten die op dat niveau worden verworven niet per se verhelderend zijn voor een beter begrip van de concrete worsteling van verschillende vertalers met eenzelfde originele tekst. Het spreken over de ‘geïntendeerde handeling’ en de ‘discursieve strategie’ (Lawrence Venuti) van de vertaler lijkt bijvoorbeeld meer rationaliteit en zelfbewustzijn te veronderstellen dan in de vertaalpraktijk aanwezig is; vertalers hebben doorgaans maar weinig controle over de parameters die komen kijken bij het vinden van hun toon en stijl.… > Lees verder

Caroline Lamarche, ‘Eén werk, één enkel werk’

Eén werk, één enkel werk, speelt me door het hoofd of liever door het hart wanneer ik mezelf moed wil inblazen, of gewoon wanneer ik weer in harmonie met de wereld wil raken, wanneer ik er de hartslag van wil terugvinden voorbij alle ademnood, verwoesting en verlies.

Ruht Wohl, het slotkoor van de Johannes-Passion van Bach. Het enige muziekstuk dat ik uit mijn hoofd ken, melodie en tekst.

Ik heb vaak nagedacht over de Franse uitdrukking ‘par coeur’, waarvan ‘uit het hoofd’ de Nederlandse tegenhanger is. Voor zingen voldoet naar mijn idee alleen het hart, dat orgaan dat kan bonzen van hartstocht, dat kan gloeien, dat kan zwellen en als een met helium gevulde ballon opstijgen naar de lippen.… > Lees verder

Peeshotel in de Passage de l’Opéra

Walter Benjamin beschrijft in zijn tussen 1928 en 1940 onstane, onvoltooid gebleven Passagen-Werk het bouwtype van de negentiende-eeuwse Parijse passage als bakermat van het flaneren, en daarmee van de fetisjistische fascinatie voor consumptiegoederen die met de ontwikkeling van het warenkapitalisme gepaard ging.

Zijn vroegste intuïties omtrent de emblematische functie van de passage ontleende Benjamin aan een tekst van de surrealist Louis Aragon, ‘Le Passage de l’Opéra’, afkomstig uit diens Le Paysan de Paris (1924). Aragon beschrijft daarin pand voor pand de in 1822 gebouwde en in 1925 gesloopte Passage de l’Opéra. In Aragons tekst wordt de passage de bakermat van een specifieke vorm van flaneren, en daarmee van de fetisjistische fascinatie voor een specifiek soort consumptiegoed: het geprostitueerde lichaam.… > Lees verder