web analytics

Tag: Perlouses

Geplaatst op

Rebels en onbegrensd

In het Amersfoortse Rietveldpaviljoen (Centrum voor fotografie en beeldcultuur) loopt vanaf begin september en tot en met zondag 8 oktober de expositie Rebels en onbegrensd, over het werk van grafisch ontwerper Henrik Barends (1945).

De tentoonstelling is een tijdmachine. Ze toont de ontwikkeling van Barends’ vormgevingsarbeid vanaf de jaren ’60 en ’70, toen hij nog met schaar en lijm werkte, tot op heden. Wat vooral in het oog springt is Barends’ fenomenale talent om alle grafische mogelijkheden van letters en cijfers te benutten – zijn handelsmerk.

Samen met partner in crime Anneke Pijnappels (1949) vormt Henrik Barends sinds 1985 Uitgeverij Voetnoot, die tussen 2003 de 24 delen van de welbekende Perlousesreeks publiceerde, waarvoor Henrik het ijzersterke omslag ontwierp.… > Lees verder

Geplaatst op

Marjan Hof (2002-2012)

Ons bereikte het bericht van het overlijden van Marjan Hof, een vertaalster van Franse literatuur die enige vermaardheid verwierf als redactrice van de stijlvolle Perlousesreeks van Uitgeverij Voetnoot, gevestigd in Ontwerpen. Binnen die reeks, waarin tussen 2003 en 2011 vierentwintig titels verschenen, vertaalde ze bij wijze van uitzondering ook zelf: een lang fragment uit Prousts À la recherche du temps perdu (het eerste hoofdstuk van Sodome et Gommorhe), getiteld Het vervloekte ras, is van haar hand. Verder tekende Marjan Hof in 2009 voor de Nederlandse vertaling van Contre Sainte-Beuve van Marcel Proust, in de Grote Bellettrie-reeks van Athenaeum-Polak & Van Gennep.… > Lees verder

Geplaatst op

Duras revisited

Er zijn nog andere graadmeters voor de ontvangst van een boek dan recensies en verkoopcijfers. Het in 2007 verschenen Nachtschip Night van Marguerite Duras, een vertaling van het uit 1979 stammende Le navire Night, heeft nauwelijks recensies gekregen en kende maar uiterst bescheiden verkoopcijfers. Toch wil dat niet zeggen dat er helemaal geen ontvangst van de vertaling heeft plaatsgevonden. Tot driemaal toe is de tekst gebruikt door mensen die er op creatieve wijze mee aan de haal zijn gegaan. Al doende traden ze in het voetspoor van Duras, die zelf van Le navire Night een (op striemende kritieken onthaalde) toneelversie en een (door haarzelf min of meer gedesavoueerde) filmversie maakte.… > Lees verder

Geplaatst op

Émile Zola, Hoe men sterft, fragment

Januari is bar geweest. Geen werk, geen brood, geen vuur in de kachel. Het gezin Morisseau heeft kromgelegen van de armoe. Zij is wasvrouw, hij is metselaar. In de Rue Cardinet in Batignolles bewonen ze een zwarte gribus, een rotte plek in de wijk. Hun kamer op de vijfde verdieping is zo vervallen dat het binnenregent door de spleten in de zoldering. Toch zouden ze zich zonder morren schikken in hun lot, ware het niet dat hun kleine Charlot, een jongetje van tien, goed moet eten om een man te kunnen worden.

Het kind is zwak, om het minste moet hij het bed houden.… > Lees verder

Geplaatst op

Julio Cortázar, ‘De toespraken van de bekkenknijper’, fragment

We zijn geconditioneerder dan we denken

Kleine Hector leest een dikke alpinistenroman. Hij leest zo langzaam dat de huzarenstukjes van de grote kampioen Max Banotti uiteindelijk alle pit verliezen. Natuurlijk kan niemand zo lang blijven hangen aan de noordwand van de Annapurna alleen maar omdat kleine Hector niet bijster vlot leest. Wat een kluns zeg. Banotti constateert dat hij na vier repen chocola door zijn dagrantsoen heen is. Daarna komen de bevroren tenen, de Bijbel die hem gebloemleesd te binnen schiet, het ijlen, het jodelen. Dan is er de rotspunt die losschiet, woem, boem, de omelet met fijne dalkruiden, de helikopters.… > Lees verder

Geplaatst op

Émile Zola, magiër

‘Ik ben tegen geëngageerde kunst, die vind ik in het algemeen niet te pruimen… Zola bijvoorbeeld haat ik; hij is in mijn ogen een van de vreselijkste prefascistische reactionairen uit de Franse literatuur. […] Een soort Houellebecq avant la lettre.’

Aan het woord is Yves Pagès, auteur van Perlouse nummer 24, in de vertaling van Jan Pieter van der Sterre. Nog los van de vraag wat ‘prefascistische reactionairen’ precies zouden moeten zijn (reactionairen die niet terug willen naar vroeger, maar vooruit naar het fascisme?) is de uitspraak tamelijk kort door de bocht: Émile Zola, de grote verdediger van de ten onrechte voor spionage veroordeelde joodse legerkapitein Alfred Dreyfus, een voorloper van het fascisme?… > Lees verder