web analytics

Blue Angel. De teloorgang van een sekstheater

The Blue Angel was het oudste sekstheater van Nederland. Door het oprukken van video- en telefoonerotiek kwam de klad in de branche en moest de tent na twintig jaar de poorten sluiten. Rokus Hofstede werkte er als ‘stoepier’.

VOORJAAR 1988. Het rode schijnsel waaiert uit over de Voorburgwal. De met koper beslagen poort van het theater staat ingeklemd tussen een coffeeshop en een hoerensteeg. Erica – cowboylaarzen, hoogblond haar – roept vanaf de stoep een groepje jongens na. ‘Lekkere live-show, je zit er met je neus bovenop!’ Ze zal me voorstellen aan de baas en bazin.

Langs het hok van de technicus, door het schaars verlichte zaaltje, bereiken we de kleine, rommelige kleedkamer.… > Lees verder

PC, A1-locatie

Vroeger had de PC Hooftstraat een slager, een banketbakker en een visboer, nu rijgen de mode- en luxezaken zich aaneen. Toverwoorden zijn er upgrading en internationale allure. Banvloeken zijn de astronomische koopsommen en vertienvoudigde huren. De PC als Hollandse Kurfürstendamm? Avenue Louise? Via Condotti? ‘Echt, uit heel Europa komt men om hier te winkelen.’

HET GERUCHT GAAT DAT VROUWTJE VLIJT over haar graf heen wraak heeft genomen. Wraak op de aasgieren die popelden om haar knopenwinkeltje te gelde te maken. Vlak na de oorlog had firma Schade & Zn. Manufacturen het pand voor circa vijftigduizend gulden gekocht – in die dagen geen gek bedrag.… > Lees verder

Technici van de lustbevrediging

Wat maakt een stad sensueel? Reclames, roltrappen, pisbakken, paskamers, kades, cafetaria’s, trams, taxi’s, discotheken, draaideuren, geuren, geluiden, gezichten. De stad is een animeercentrum, een podium voor de prikkeling der zinnen, maar wie in Amsterdam naar erotiek op zoek is hoeft niet te wachten op de verstolen blik of de fatale verleiding. Erotiek is een steeds alledaagsere handelswaar. Een ontnuchterende rondgang langs enkele technici van de lustbevrediging.

De galeriehouder

‘In het begin vertoonden we vooral plastiek. Vrij expliciet werk. Voeldozen, objecten, tastbare beelden. Daar reageerde het publiek toch een beetje onhandig op. Het verkocht niet echt geweldig. Nu zoek ik het meer in de sfeer van het subtiele, het lichtzinnige.… > Lees verder

De Nederlandse afwijking. Het ‘wilde type’ van het grachtenhuis

‘Wat mij opvalt als Duitser is dat men de bijzonderheid van de Nederlandse bouwgeschiedenis hier nauwelijks waardeert. Of zelfs ronduit miskent. Kijk naar het Amsterdamse grachtenhuis: dat bouwtype is uniek, vergeleken met wat er in de 16e en 17e eeuw in de rest van Europa werd gebouwd.’

Aan het woord is Michael Hellgardt, Berlijner in Amsterdam. Anderhalf jaar geleden promoveerde Hellgardt aan de Technische Universiteit in Eindhoven op een proefschrift over de geschiedenis en theorie van het type-begrip in de architectuur. In dat aan de Nederlandse aandacht ontsnapte boek staat hij uitvoerig stil bij de ‘niederländische Abweichung‘, de bijzondere historie van het grachtenhuis.… > Lees verder

De Conradstraat. Het naderende einde van een post-industriële enclave

Rond de honderdvijftig mensen bewonen het grootste woon-werkcomplex van Nederland: ‘De Conradstraat’ in Amsterdam. De voormalige Rijkskledingmagazijnen zullen, volgens de laatste berichten, maandag 18 juli worden belegerd door de ME, die de strijd zal moeten aanbinden met de wasmachines en autobanden die de gebruikers van het complex ter verschansing hebben aangesleept. Een ongelijke strijd zal dan een betreurenswaardig einde maken aan de unieke enclave van kunstenaars, handwerkers en uitvinders die de Conradstraat bevolken. Een bericht van het front.

Wanneer je vanaf de Oostenburgergracht de Conradstraat in fietst, ligt onmiddellijk aan je linkerhand een kale vlakte ter grootte van een voetbalveld. De enorme loods die hier tot voor kort stond, is gesloopt.… > Lees verder