Imaginez un univers romanesque où se croisent les mondes aussi divers que ceux d’un Kafka, d’un Perec ou d’un marquis de Sade, le tout hanté par le fantôme d’une Europe centrale baroque et grotesque. Alain Fleischer en a ouvert la voie avec un recueil de nouvelles, La femme qui avait deux bouches, pour mieux l’exploiter et le développer ensuite dans une série de romans étonnants. Troisième venu dans cette suite, Les Ambitions désavouées n’en est pas le moins ambitieux. Nous nous retrouvons, avec son héros, Léo Tigerman, dans une forêt tropicale qui, avec son sentier traçant sa route à travers les cimes des arbres et son chemin de fer poussé dans les airs, est tout aussi fantastique que la femme aux deux bouches, sans toutefois jamais quitter le monde réel : l’utopie est une ironie, la fantaisie un miroir.… > Lees verder
Esthetiek van de open mond
Wie op een zomerse zondag de Eiffeltoren bestijgt om het Franse literaire strijdtoneel in ogenschouw te nemen, onderscheidt globaliter drie kampen. Ten eerste zijn daar de fijnschrijvers: wereldvreemde lieden, die menen dat alle goede literatuur in laatste instantie alleen maar over het schrijven gaat, en dat de essentie ervan derhalve in de schriftuur ligt; als voorbeeld van deze onthutsende categorie kunnen auteurs als Jean Echenoz, Pierre Michon en Pascal Quignard worden genoemd. Niet minder onthutsend zijn de schrijvers van de tweede categorie, die van de navelstaarders: lieden die niet noodzakelijkerwijs verstoken zijn van een schriftuur, maar voor wie goede literatuur vooral een exploratie van de eigen grenzeloze psyche is; men denke aan auteurs als Christine Angot, Caroline Lamarche en Paule Constant.… > Lees verder
Wandelen door de boomtoppen
In het najaar van 1999 verscheen bij een grote Parijse uitgeverij een opmerkelijke verhalenbundel. La femme qui avait deux bouches, zoals de titel luidde, was niet het eerste boek van Alain Fleischer (hij had er al zeven op zijn naam staan), maar wel het eerste van een indrukwekkende reeks, waarvan de onlangs verschenen roman Les Ambitions désavouées het vierde deel vormt.
Bescheidenheid is Fleischer volledig vreemd. De flaptekst van La femme qui avait deux bouches was niets minder dan een esthetisch beginselprogramma, waarvan de uitvoering met de bundel zelf ‘frontaal’ heette te worden ingezet. Inderdaad heeft het boek iets overrompelends: Fleischer sleurt de lezer hardhandig zijn literaire privé-universum binnen, dat nog het meeste wegheeft van een kruising tussen Kafka, Perec en Sade.… > Lees verder