‘Toen ik zestien was heeft niemand me aangeraden Valéry, Gide, Claudel te lezen. Niemand. En als ik een boek kocht van het geld dat ik uit het vestzakje van vader pikte voordat ik naar school ging, moest ik het weghouden als ik thuiskwam. Maar in mijn kamer beklommen de boeken elkaar. De literatuur was aan het vrijen. Omdat ik, wachtend op het luchtalarm, niet sliep, las ik. Doordat ik steeds bang was voor – Duitse of Amerikaanse – spek en bonen dood te gaan, bedacht ik op een dag dat leven alleen uitgaande van het plezier mogelijk was. En jammer dan voor de maatschappelijke of andere doeltreffendheid.… > Lees verder
Treurarbeid. Over ‘Rouwdagboek’ van Roland Barthes
Stel dat ik een onbevooroordeeld, onafhankelijk criticus was en dat ik zou willen schrijven over Rouwdagboek van Roland Barthes, dan zou ik mijn bespreking als volgt kunnen opzetten.
Het schrijfverlangen herwinnen
Op de fiches die hij zelf aanmaakt door A4’tjes te verknippen tot A8’tjes, en waarvan er altijd een voorraadje op zijn werktafel ligt, doet de Franse cultuurcriticus en essayist Roland Barthes (1915-1980) van 26 oktober 1977 tot 15 september 1979 op onregelmatige basis en in een gestaag afnemend ritme verslag van de emotionele ontreddering die de dood van zijn moeder, met wie hij zijn hele leven heeft samengewoond, bij hem teweegbrengt.… > Lees verder