Sinds afgelopen maandag hangen er op een tiental plaatsen in Autun infraroodfoto’s die ik sinds oktober in en om de stad heb gemaakt. Het is een geluk dat de tentoonstelling is doorgegaan, want door de tweede Franse lockdown zag het er somber uit. De beelden borduren in zekere zin voort op mijn fotoreeks over de eerste lockdown, die bestond uit namaak-infraroodbeelden.
Dit keer dus echte: ik heb een HR72-filter op mijn lens gezet om al het zichtbare licht (tot 720 nanometer) te blokkeren. Met sluitertijden van rond de twee seconden dringt er dan toch nog genoeg (infrarood) licht tot de sensor door om foto’s te kunnen maken, die na uitgebreide bewerking een feeëriek resultaat kunnen opleveren:
Vegetatie springt eruit, want bladeren weerkaatsen veel infrarood licht. Door de lange sluitertijd en de wind verandert een heel gewone boom in een neo-expressionistisch kunstwerk. Maar ook zonder wind leveren bomen bijzondere beelden op:
Neigt dit niet wat naar kitsch? Zeker! Suiker in overvloed. Maar vooral als je het uitvergroot, doet het meteen ook denken aan een achttiende-eeuws landschapsschilderij. Het infrarode licht zorgt voor een haarscherpe aftekening van de afzonderlijke blaadjes, alsof ze stuk voor stuk met een penseel op papier zijn gezet:
De luchten lijken nog redelijk realistisch, maar dat komt door de bewerking: de ruwe foto is één grote rode brij, waarin het onderscheid tussen lucht en wereld nauwelijks betekenisvol is. De fotograaf moet de witbalans daarom zodanig verschuiven dat er net een subtiel verschil tussen twee tinten zichtbaar wordt – waarna in Photoshop het blauwe en het rode kleurkanaal moeten worden verwisseld om nog een enigszins blauwe lucht te krijgen, die vervolgens op de normale manier kan worden bewerkt. Rode voorwerpen worden wit, blauwe worden rood, wat op de Franse vlag een wat merkwaardig effect heeft:
En een blauw-rood trainingspak van een opdrukkende man bij het meertje van Autun wordt dus uiteraard rood-wit:
‘Il n’y a pas le feu au lac’, luidt de titel van dit beeld, genomen bij het meertje van Autun: ‘Doe maar rustig aan’, letterlijk ‘Er is geen vuur bij/op het meer.’ (Waarbij het handig is om te weten dat een brandweerman een pompier is en opdrukken faire des pompes.)
Het is allemaal heel erg la vie en rose. Behalve natuurlijk als er geen gebladerte in beeld verschijnt, bijvoorbeeld bij deze kale boomstammen, die hun schaduwen als vingers op een muur werpen:
De tentoonstelling is te zien tot half januari. De foto’s zijn uiteraard ook te koop, uitvoering en prijs in overleg (via het contactformulier).
