web analytics

De dood der schoonheid

Baudelaire wist niet dat hij Baudelaire zou worden.
Louis Scutenaire, Mes Inscriptions

In ‘Le Phénomène futur’, een prozagedicht van Mallarmé, wordt het kunstmatig geconserveerde lijk van een naakte vrouw door de Vertoner van Voorbije Dingen op de kermis tentoongesteld aan een gedegenereerde mensheid. Een deel van het kermispubliek blijft onverschillig bij de aanblik van de gebalsemde wondervrouw, een ander deel raakt hevig aangedaan, terwijl de dichters uit die toekomstige tijden ‘(…) in hun doffe ogen een licht voelen aangaan en heensluipen naar hun lamp, een ogenblik dronken van schimmige glorie, in de ban van het Ritme en vergetend dat ze leven in een tijd die na de dood der schoonheid voortbestaat.’… > Lees verder

De libertijn en de lichtekooi

In de openingsbladzijden van Prousts Un amour de Swann – de roman-in-de-roman die het tweede deel van Du côté de chez Swann vormt – wordt Odette de Crécy, een van de ‘getrouwen’ van de salon van mevrouw Verdurin en de toekomstige maîtresse van Charles Swann, tot driemaal toe gekarakteriseerd als hoer.

Op de jonge vrouw van de dokter na bestond [het vrouwelijke aandeel in het ‘kringetje’] dat jaar vrijwel uitsluitend […] uit een haast tot de demi-monde behorende persoon, mevrouw De Crécy, die door mevrouw Verdurin bij haar voornaam Odette werd genoemd en bestempeld als ‘een schat’ en uit de tante van de pianist, die ooit als conciërge scheen te hebben gewerkt; het was een koud kunstje geweest om die van de society onwetende, naïeve vrouwspersonen wijs te maken dat prinses De Sagan en hertogin De Guermantes arme stakkers moesten betalen om wat aanloop te hebben op hun diners, zodat als iemand had aangeboden hun een uitnodiging bij die twee grandes dames te bezorgen, de gewezen conciërge en de lichtekooi het aanbod laatdunkend zouden hebben afgeslagen.

> Lees verder

Gerrit Komrij over vertalen

‘Dat vertalen doe ik voor de centen. Ik zou willen dat ik meer tijd had voor het dichten. De rijping, het vasthouden in mijn hoofd, het gaat zo moeilijk tussen al dat vertalen door.’ (1971)

‘Een heel boek perfect vertalen is altijd nog een mindere daad dat het schrijven van één geslaagde dichtregel.’ (1985)

‘Het grootste probleem bij vertalen is: je moet kiezen. Ik ken vertalers in Nederland, die glimmen nog steeds van trots over de veertien pagina’s die ze ooit vertaalden waar ze tien jaar over hebben nagedacht. Terwijl je dat in een dag en een nacht doet. Het gaat erom, kun je een miljoen schakelingen per minuut maken.… > Lees verder

Vertalersgeluk zonder oesters

En daar ging hij dan, de Europese Literatuurprijs 2012, naar Julian Barnes en zijn vertaler Ronald Vlek. Pech voor het duo Houellebecq/De Haan, dat evenwel niet bij de pakken neer wenst te zitten en zijn zinnen heeft gezet op een revanche in het mooie jaar 2017.

De avond waarop de bekendmaking plaatsvond, tevens de afsluiting van de Vertalersgeluk-tournee, was een gedenkwaardige. Géén oesters tijdens het etentje vooraf, wel een bonte collectie wijnsoorten om het verliezersverdriet achteraf mee weg te spoelen, tot diep in de nacht. Van het officiële programma, waaraan ik zelf een bijdrage mocht leveren door mijn geluk te bezingen (met ter adstructie een even melancholieke als aangrijpende passage uit De kaart en het gebied), was vooral de afsluitende discussie met het publiek interessant.… > Lees verder

Hédi Kaddour, ‘Zonder einde’

Je begint met spinthout tussen zinsbouw en
Treurwilgen, maar woorden kennen de wereld
En hart is zo slecht nog niet; je hebt ook
De aalbessen en de boerderijmuur, die een draai
Kan geven aan de vlakte, de uren, een conflict,
Je hebt de buurman in de metro, het is werk
Zonder einde en nu en dan moet je toch
Afronden zoals deze lus vereist; je blijft
Alleen, zwaar aangewezen op wie lezen, klaar
Met dit moment en deze ruimte, je kunt het
Gedicht noemen, wat nog te zeggen valt verslindt
De andere bladzij al; je hebt de poëzie van anderen,
Die je graag leest en voordraagt, de wandelingen
Door stad of bos, het eerste ochtenduur
Tussen goud en gal, en eeuwig in strijd
Met stof en verhaal, een verlangen naar poëzie.… > Lees verder

De kaart en het gebied: de prijs?

De kaart en het gebiedWint De kaart en het gebied de Europese Literatuurprijs? Over twee weken weten we het, want dan vindt in de Rotterdamse Unie de officiële bekendmaking plaats tijdens een avondje in de reeks Vertalersgeluk. Het is alvast heel aardig dat het boek het tot de shortlist heeft geschopt, want ondanks alle lof in de pers voor zijn laatste roman zal Houellebecq nooit een schrijver worden die de consensus van het lezerspubliek wegdraagt.

Dat bleek laatst nog maar weer eens toen ik om wat voor reden dan ook zijn naam liet vallen in een gesprek met een Franse en een Duitse collega, beiden vriendelijke mensen met een groot hart voor literatuur.… > Lees verder