Toen ik in 1959 in Jeruzalem aankwam, stond op de top van die heuvel maar één afgelegen hotel. Hotel Diplomate was echt de laatste kroeg van de bewoonde wereld. Voorbij het hotel was er niets, maar dat niets was wel heel machtig. Het was een grens die je niet kon overschrijden. Een onzichtbare grens, veel radicaler dan de echte, die van de Jaffastraat met zijn muur. Hier was de grens immaterieel. Niet te zien maar onmiskenbaar. Op de andere helling lag het andere grondgebied, de andere cultuur, het andere lot, de andere geschiedenis. Eerst werd ik aangetrokken door de idyllische aanblik van de olijfgaarden en de terrassen, het contrast tussen die pastorale beelden vol lieflijkheid, die inspirerend zouden zijn geweest voor een landschapschilder als Poussin, en de ruwe, politieke, tribale werkelijkheid.… > Lees verder
écrire vertalen | schrijven traduire