web analytics

De klaagzang van de vertaler

Bij toeval stuit ik bij Bol.com op een klantenrecensie van Maarten Steenmeijers boek over het vertalen van literatuur, Schrijven als een ander (Wereldbibliotheek, 2015). De klant in kwestie, Hettie Marzak, die onder andere ook recenseert voor Literair Nederland, besluit haar betoogje met de volgende constatering:

Steenmeijer geeft interessante feiten en meningen weer en het boek leest heerlijk. Vooral ook alle ‘even’ verhalen over bekende schrijvers weet hij boeiend te brengen. Maar gaandeweg begin ik me te ergeren aan zijn voortdurende gebedel om erkenning van literaire vertalers en de klaagzang over het gebrek daaraan, die volgens mij niet terecht zijn. Steenmeijer wil het liefst zijn naam gedrukt zien als co-auteur, omdat je volgens hem als vertaler het boek helemaal opnieuw schrijft.

> Lees verder

Vaste boekenprijs, of verschraling van het aanbod?

Hans Wansink neemt het in een redactioneel commentaar in de Volkskrant van 22 juli op voor de arme Nederlandse consument die boeken veel te duur vindt en er om die reden de laatste vijf jaar een kwart minder geld aan heeft besteed. Hij juicht het nieuwe Amazon-plan voor een streamingdienst toe (onbeperkt e-boeken lezen voor 10 dollar per maand) en is blij dat de rechter het verkopen van tweedehands e-boeken (nog) niet heeft verboden. De vaste boekenprijs vindt hij maar niks, de marges van de boekhandels veel te hoog.… > Lees verder

Portrait: Martin de Haan, translation activist

Few translators are just translators. They are also writers, bloggers, critics… Martin de Haan, President of CEATL and Dutch translator of Proust, Kundera, Echenoz and Houellebecq, is all of these things and much more. A portrait by Camille Bloomfield (translated from French by Jill McCoy).

It is a paradox that instead of inciting fear, a literary pinnacle like Proust’s A La recherche du temps perdu is constantly spurring on new foreign-language translations. Are these the most crazed or the most passionate of translators? Well, that depends. IFVerso previously met with Guy Régis, who is currently translating Du côté de chez Swann in Haitian Creole.… > Lees verder

Portrait: Martin de Haan, activiste de la traduction

Peu de traducteurs sont uniquement traducteurs, beaucoup sont aussi écrivains, blogueurs, critiques… Martin de Haan, président du CEATL et traducteur de Proust, Kundera, Echenoz et Houellebecq en néerlandais est tout cela à la fois, et bien plus encore. Un portrait par Camille Bloomfield.

Paradoxalement, une somme comme La Recherche du temps perdu, loin de faire peur, ne cesse de susciter de nouvelles versions en langue étrangère – chez les plus fous ou les plus passionnés des traducteurs, c’est selon. Nous avions rencontré pour IF Verso Guy Régis, qui s’emploie actuellement à proposer Du côté de chez Swann en créole haïtien.> Lees verder

Sichtbarkeit und kulturelle Außenwahrnehmung des Übersetzers

von Jürgen Jakob Becker und Martin de Haan

Die Übersetzer sind die großen Unsichtbaren der Literatur. Dass die fremdsprachigen Schriftsteller von Pessoa bis Pamuk in der Regel nicht mit der eigenen, sondern mit der Stimme eines zweiten, unsichtbaren Autors zu uns sprechen, ist zwar eine Selbstverständlichkeit, doch das Bewusstsein für diese Tatsache und ihre kulturelle Tragweite ist erstaunlich schwach entwickelt.

Kulturelle Prägungen scheinen dafür verantwortlich zu sein: Wir sind es gewohnt, Übersetzungen unter negativen Vorzeichen zu sehen, als verlustreiche Annäherung nämlich an ein nie erreichbares Original. Ideal ist nach dieser Denkweise eine Übersetzung, die sich ‘nicht wie eine Übersetzung liest’, sich als Übersetzung also unsichtbar macht, ja auslöscht.… > Lees verder

Vertalersgeluk zonder oesters

En daar ging hij dan, de Europese Literatuurprijs 2012, naar Julian Barnes en zijn vertaler Ronald Vlek. Pech voor het duo Houellebecq/De Haan, dat evenwel niet bij de pakken neer wenst te zitten en zijn zinnen heeft gezet op een revanche in het mooie jaar 2017.

De avond waarop de bekendmaking plaatsvond, tevens de afsluiting van de Vertalersgeluk-tournee, was een gedenkwaardige. Géén oesters tijdens het etentje vooraf, wel een bonte collectie wijnsoorten om het verliezersverdriet achteraf mee weg te spoelen, tot diep in de nacht. Van het officiële programma, waaraan ik zelf een bijdrage mocht leveren door mijn geluk te bezingen (met ter adstructie een even melancholieke als aangrijpende passage uit De kaart en het gebied), was vooral de afsluitende discussie met het publiek interessant.… > Lees verder