web analytics

Tag: vertaler

Geplaatst op

Portrait: Martin de Haan, translation activist

Few translators are just translators. They are also writers, bloggers, critics… Martin de Haan, President of CEATL and Dutch translator of Proust, Kundera, Echenoz and Houellebecq, is all of these things and much more. A portrait by Camille Bloomfield (translated from French by Jill McCoy).

It is a paradox that instead of inciting fear, a literary pinnacle like Proust’s A La recherche du temps perdu is constantly spurring on new foreign-language translations. Are these the most crazed or the most passionate of translators? Well, that depends. IFVerso previously met with Guy Régis, who is currently translating Du côté de chez Swann in Haitian Creole.… > Lees verder

Geplaatst op

Portrait: Martin de Haan, activiste de la traduction

Peu de traducteurs sont uniquement traducteurs, beaucoup sont aussi écrivains, blogueurs, critiques… Martin de Haan, président du CEATL et traducteur de Proust, Kundera, Echenoz et Houellebecq en néerlandais est tout cela à la fois, et bien plus encore. Un portrait par Camille Bloomfield.

Paradoxalement, une somme comme La Recherche du temps perdu, loin de faire peur, ne cesse de susciter de nouvelles versions en langue étrangère – chez les plus fous ou les plus passionnés des traducteurs, c’est selon. Nous avions rencontré pour IF Verso Guy Régis, qui s’emploie actuellement à proposer Du côté de chez Swann en créole haïtien.… > Lees verder

Geplaatst op

Sichtbarkeit und kulturelle Außenwahrnehmung des Übersetzers

von Jürgen Jakob Becker und Martin de Haan

Die Übersetzer sind die großen Unsichtbaren der Literatur. Dass die fremdsprachigen Schriftsteller von Pessoa bis Pamuk in der Regel nicht mit der eigenen, sondern mit der Stimme eines zweiten, unsichtbaren Autors zu uns sprechen, ist zwar eine Selbstverständlichkeit, doch das Bewusstsein für diese Tatsache und ihre kulturelle Tragweite ist erstaunlich schwach entwickelt.

Kulturelle Prägungen scheinen dafür verantwortlich zu sein: Wir sind es gewohnt, Übersetzungen unter negativen Vorzeichen zu sehen, als verlustreiche Annäherung nämlich an ein nie erreichbares Original. Ideal ist nach dieser Denkweise eine Übersetzung, die sich ‘nicht wie eine Übersetzung liest’, sich als Übersetzung also unsichtbar macht, ja auslöscht.… > Lees verder

Geplaatst op

Vertalersgeluk zonder oesters

En daar ging hij dan, de Europese Literatuurprijs 2012, naar Julian Barnes en zijn vertaler Ronald Vlek. Pech voor het duo Houellebecq/De Haan, dat evenwel niet bij de pakken neer wenst te zitten en zijn zinnen heeft gezet op een revanche in het mooie jaar 2017.

De avond waarop de bekendmaking plaatsvond, tevens de afsluiting van de Vertalersgeluk-tournee, was een gedenkwaardige. Géén oesters tijdens het etentje vooraf, wel een bonte collectie wijnsoorten om het verliezersverdriet achteraf mee weg te spoelen, tot diep in de nacht. Van het officiële programma, waaraan ik zelf een bijdrage mocht leveren door mijn geluk te bezingen (met ter adstructie een even melancholieke als aangrijpende passage uit De kaart en het gebied), was vooral de afsluitende discussie met het publiek interessant.… > Lees verder

Geplaatst op

The Translator’s (In)visibility

The paradox of the translator’s (in)visibility
Speaking of literary translation in terms of visibility might seem strange at first. Translators are supposed to provide a faithful rendering of the original text, a mirror image – in other words, they are expected to be as invisible as possible. This is the paradox that will be dealt with here: in order to be invisible in the text — or rather, to produce a translation that can compete with the original text in terms of beauty, persuasiveness etc., so that the reader does not have the feeling of reading just a pale imitation of an undoubtedly magnificent original —, literary translators must be visible in real life as authors: creators of new form and meaning.… > Lees verder

Geplaatst op

De Toverberg (1)

Hoe komt het dat vertalingen verouderen en originele teksten niet? Een van de mogelijke antwoorden: juist doordat originele teksten onbeperkt kunnen worden hervertaald, bezitten ze een onbeperkt vermogen tot zelfvernieuwing, als slangen waarvan de kleuren na elke vervelling weer even fris worden als voorheen. Dat neemt natuurlijk niet weg dat sommige originele teksten, vooral als ze niet origineel zijn, gezwind en onherroepelijk in de vergeetput van de veroudering belanden. En er zijn zelfs zeldzame, originele vertalingen die welhaast onbeperkt tegen veroudering bestand blijken.

Pé Hawinkels’ geroemde en verguisde vertaling van Der Zauberberg is in elk geval in de ogen van uitgeverij De Arbeiderspers niet verouderd: nog in november 2010 verscheen een nieuwe paperbackeditie.… > Lees verder