web analytics

Jude Stéfan, ‘Doodsgebed’

laat de wellusteling zijn graf maar graven
met zijn genotsspa spittend tussen
bloemen braspartijen krioelende meisjes
laat hem lachen om jouw tranen de zijne
heeft hij gedroogd en zijn uiteinde is niet
gene schaduwput maar deze wijn, schmink
uitvloeiingen zelfs zijn graf dat is
zijn zekerheid van jonge tanden en gelach
zijn lege ziel wordt door zijn dood vervuld
skelet dat het vlees gaande maakt

[Jude Stéfan, ‘Doodsgebed’ (Fr.: ‘Libera’, in: Aux chiens du soir), vertaling Rokus Hofstede, Spiegel van de Franse poëzie, Philip Ingelse (samenstelling), Meulenhoff, 2004]