web analytics

Tippetotje

Belgische schilderes, actief na de Tweede Wereldoorlog. Over het leven van Tippetotje is een schat aan documenten beschikbaar, onder meer brieven en transcripties van gesprekken met de dagbladschrijver Johan Janssens, en verslagen van excursies met Meneer Colson, ambtenaar.

Tippetotje was niet van zins nieuwe wegen te banen in de schilderkunst, en stond bepaald wantrouwig tegenover de avant-garde. Ze was de schilderes van de onbewaakte overweg, van de betonplaten naast de dekenfabriek, van de vuile huizen in de winter en van de zonovergoten voorstadskoer. ‘Ik ben geen surrealist, ik ben Tippetotje en ik moet een onderwerp nemen dat mij past: een root werkmanshuizen die realistisch zijn weergegeven, alhoewel ze daar als het ware in een droomsfeer staan, onder een lucht die donker en gesloten en een ietsje roodachtig is, maar verlicht door een klaarte die als het ware uit het schilderij zelf komt, die als het ware voortspruit uit die, overigens zeer realistisch geziene, root werkmanshuizen: en aan de straatdeur van het eerste werkmanshuis staat de godverdommelijke schone droom van een naakt meisje… zij is heel naakt maar draagt een rode pullover… zij is naakt tot aan het middel zodat ge de droom der benen en der dijen ziet, en de duivelsharen van haar geslacht, maar daarboven draagt zij een rode met de hand gebreide pullover…’, aldus Tippetotje in een brief.… > Lees verder

Tibaille, Cyprien

Frans schilder, actief in de tweede helft van de 19de eeuw. Cyprien Tibaille begon zijn schildersloopbaan als leerling van de hofschilders Cabanel en Gérôme. Hun academische formules liet hij spoedig varen, waarna hij trachtte zijn sporen te verdienen als landschapschilder. De gevestigde vertegenwoordigers van het genre slaakten jammerkreten bij het aanhoren van zijn theorieën. Naar eigen zeggen was Tibaille op zoek naar een jodium dat kunstenaarshersens zou ontsmetten van de kanker van de romantiek; dan pas zou de moderne schoonheid in al haar luister zichtbaar worden. ‘Wij zijn doordrenkt en verzadigd met een sloot gemeenplaatsen en formules. Wij hebben schilderachtigheid nodig, maneschijn, bergen en wouden… Alsof de Gare du Nord minder fraai is dan de Notre-Dame!… > Lees verder

Bernard

Belgisch schilder, actief in Vlaanderen voor en na de Tweede Wereldoorlog. Geboren en getogen in de armoedige arbeidersbuurt van een Vlaams industriestadje, als laatste telg van een kroostrijk gezin. Op jonge leeftijd was hij het slachtoffer van een verkeersongeluk. De gebrekkige genezing van de beenwond had tot gevolg dat Bernard zijn hele leven mank liep. Het malheur aan zijn been verhevigde zijn sociale isolement maar bevorderde zijn artistieke ontwikkeling. Aanvankelijk tekende hij zijn directe leefomgeving: stadslandschappen, romantisch-miserabilistische scènes, in harde contouren. Hij genoot nauwelijks regulier onderwijs maar bezocht al vroeg de academie, waar hij blijk gaf van een uitzonderlijk schildertalent. Hij leerde er ornamenten schilderen, stillevens en portretten naar levend model, en won er verschillende prijzen.… > Lees verder

Burgonde, Georges

Frans schilder, actief na de Tweede Wereldoorlog. Prominent vertegenwoordiger van de Parijse School, de Franse pendant van de vooral in de Verenigde Staten gewortelde lyrische abstractie. Tijdens zijn leerjaren aan de kunstacademie verwierf hij enige bekendheid met erotische tekeningen, maar al snel schakelde hij over op werk waarin de gewaarwording van de natuur het uitgangspunt vormt voor een verhevigde picturale emotie. Burgonde, ‘de verdediger van een Franse traditie in de kosmopolitische baaierd van vormen’, ‘de meest representatieve van onze Abstracte Lyrici’, kreeg gunstige kritieken van onder meer Jean Paulhan en François Mauriac. In de jaren ’50 participeerde hij met een voor zijn doen provocerend werk aan de surrealistische overzichtstentoonstelling in Galerie Charpentier: liefdesgekreun vormde het geluidsdecor van zijn bijdrage.… > Lees verder

D’Angelo, Lorenzo (bijgenaamd: Lorentino)

Italiaans schilder (geb. in Arezzo, Italië, 15de eeuw), pupil van Piero della Francesca. Droeg samen met onder meer Melozzo da Forlì bij aan Piero’s fresco’s in de Bacci-kapel van de San Francesco-basiliek in Arezzo (Geschiedenis van het Heilige Kruis), die beschouwd worden als diens meesterwerk. Nam omstreeks 1460 deel aan een door de stad Siena uitgeschreven prijsvraag, gewonnen door Da Forlì, die later bekendheid verwierf met een monumentaal fresco van Paus Sixtus IV.

Van Lorentino is geen enkel werk overgeleverd. Zijn naam wordt terloops genoemd in de beroemde Vite (1550) van Vasari, in een klein terzijde bij ‘Het leven van Piero della Francesca’.… > Lees verder

Doxa, Johan

Belgisch schilder en miniaturist, actief in het begin van de 20ste eeuw. Geboren in de Zespenningenstraat, in de Brusselse benedenstad, als zoon van een speelgoedverkoper. Tussen zijn vijftiende en zijn eenentwintigste bezocht hij de hoofdstedelijke academie. Hij bewoonde een zolderkamer in het ouderlijk huis en schilderde portretten, beelden van heiligen en kleine kruiswegen. Verkopen deed hij ongaarne. Hij was bevriend met Lieven Lazare, letterkundige, katholiek pamfletschrijver en hartstochtelijk pleitbezorger van Doxa’s werk: men leze Lazares autobiografische verhaal ‘Ploerten’, waarin hij spreekt van Johan Doxa als van een ‘uitverkoren wezen, hetwelk uit de vroomheid van gotische tijden onbeholpen te midden van de tartende ketterij der encyclopedisten gesmeten werd’.… > Lees verder