Het gebeurt niet vaak, maar als het gebeurt kan je dag niet meer stuk.
Gisteren in de brillenwinkel in Autun. Opgedirkte dame van een jaar of veertig, in het Frans uiteraard: ‘Wat kan ik voor u doen?’
‘Ik kom de bril van mijn vrouw ophalen, de naam is Marijnissen, Mariezjniessèn, M-A-R-I-J-N-I-S-S-E-N.’
‘Ah, u bent Nederlands, hè?’
‘Ja.’
‘En u woont hier permanent?’
‘Ja.’
‘Ik ken een ander Nederlands echtpaar dat hier woont, de vrouw heeft een galerie in Amsterdam en reist vaak heen en weer, de man verbouwt het huis. Dat doen veel Nederlanders, u niet?’
‘Geen tijd voor, ik moet werken.’… > Lees verder