Frans schilder. Trouw aan zijn hooghartige kunstopvatting verbood hij zichzelf te schilderen als hij niet door inspiratie werd gedreven. Doorgaans werkte hij aan het verrijken van zijn sensibiliteit in de cafés van Montmartre en aan het verfijnen van zijn kritische zin door zijn schilderende vrienden te observeren. Wanneer hem naar zijn eigen werk werd gevraagd, zei hij op zorgelijke toon: ‘Ik zoek mijzelf.’ In Montmartre genoot hij, met zijn grote klompen, zijn ruime fluwelen pantalon en zijn pet van konijnenbont, naast veel bekijks ook de reputatie een zeer knap kunstenaar te zijn. De kwaadwilligsten moesten erkennen dat hij een geweldig potentieel bezat.… > Lees verder
Barent, Kobus
Nederlands schilder (geb. nabij Dordrecht, Nederland, omstreeks 1630). Zijn biografie vertoont een opmerkelijke overeenkomst met de geschiedenis van zijn vaderland: zijn jeugd werd bepaald door de strijd tussen land en water, zijn volwassenwording stond in het teken van het verzet tegen de Spaanse overheersing. Pas op rijpe leeftijd, nadat de vrede was getekend, kwam zijn kunstenaarschap tot bloei.
Kobus Barent werd geboren aan de Maas als zoon van een molenaar. Zijn vroege belangstelling voor tekenkunst werd gewekt door Bijbelgravure – later zou hij daaraan de goddelijke bescherming toeschrijven die zijn kunstenaarschap ogenschijnlijk begeleidde. Drie visioenen waren bepalend voor zijn roeping. Als knaap aanschouwde hij Het laatste oordeel, het magnum opus van Lucas van Leyden, als adolescent besefte hij dat zijn liefde voor het weelderige vlees van zijn minnares Lisbeth eerder picturaal dan animaal van aard was, en als jongeman ontmoette hij Rembrandt van Rijn.… > Lees verder
Aladdin
Beeldend kunstenaar, schrijver, souffleur, experimentator, actief in Brussel in de jaren 90 van de twintigste eeuw. Werd in de jaren ’90 onder uiteenlopende identiteiten waargenomen in Brussel.
Hoewel Aladdin tot op de dag van vandaag verstoken is gebleven van erkenning, verdient hij bijzondere vermelding als artistiek vernieuwer, of toch tenminste als uitvinder van de spiegeldruktechniek. Het procédé is eenvoudig. Met veelal donkere olieverf – sepia, aubergine, roestbruin enzovoort – wordt een vorm op het vlak van een spiegel geschilderd, die vervolgens wordt afgedrukt op een vel papier. Zo ontstaat een afdruk van een afdruk, een tweedegraadsafbeelding, die reminiscenties oproept aan de monochrome Anthropométries van Yves Klein.… > Lees verder
Munster, Charles
Salzburgse schilder (omstreeks 1800) uit de romantische school. Over zijn werk is niets bekend, behalve dat hij graag in de natuur schilderde en een voorkeur had voor ruïnes en pittoreske plekjes. Charles Munster is tegenwoordig voornamelijk van belang vanwege het dagboek dat hij heeft nagelaten, waarin hij uitlegt waarom hij het schilderen reeds op jonge leeftijd opgaf. Na een al dan niet vrijwillige ballingschap van enkele jaren – over de redenen daarvan laat Munster zich niet uit – ontdekte hij bij zijn terugkeer naar het aartshertogdom Salzburg dat zijn geliefde Eulalie, die hem eeuwige trouw had gezworen, inmiddels getrouwd was met een zekere Spronck.… > Lees verder
Lundgren, Julia
Zweeds schilderes, actief omstreeks 1900. Julia Lundgren maakte aan het begin van haar carrière deel uit van de groep impressionistische Scandinavische schilders rond Carl Larsson en Søren Krøyer. Later werd ze een leerlinge van Claude Monet.
Hoewel Lundgren vroeg met schilderen stopte, was haar loopbaan kenmerkend voor de ontwikkelingen in de schilderkunst rond de vorige eeuwwisseling. Centraal in haar creatieve zoektocht, die uitgebreid is geboekstaafd door haar minnaar Ulrik Tercier in zijn autobiografie Sundborn ou les jours de lumière, stond de vraag naar het verband tussen kunst en leven. Aanvankelijk neigde ze ertoe, hoewel met de nodige reserves, dat verband evenals Larsson en Krøyer als organisch te beschouwen: de kunst staat niet tegenover het leven maar vormt er een onderdeel van, ze moet niet proberen zich van dat leven los te koppelen maar juist de onverbrekelijke band ermee benadrukken.… > Lees verder
Freccia, Tebaldeo (bijgenaamd: Tebaldeo)
Florentijns schilder (Firenze, 16de eeuw) uit de school van Rafaël, van wie hij mogelijk een leerling was. Naast Rafaël was zijn grote voorbeeld de ‘goddelijke Buonarroti’, beter bekend als Michelangelo. Tebaldeo achtte zichzelf een onbelangrijk kunstenaar wiens liefde voor de schone kunsten beter tot uiting kwam in de passieve contemplatie van andermans werk dan in de actieve uitoefening van zijn vak. Het is bekend dat hij vanaf zijn vroege jeugd vaak uren achtereen de meesterwerken in de kerken van zijn geboorteplaats Firenze zat te bekijken, wegdromend bij de klanken van het orgel. Ze verschaften hem toegang tot de gedachtewereld van de grote meesters.… > Lees verder