Frans schilder, actief in het midden van de 19de eeuw. Typische vertegenwoordiger van de eerste generatie bohèmekunstenaars, die van zich deed spreken tijdens de Julimonarchie, het koningschap van Louis-Philippe. Hij koesterde een aan idolatrie grenzende verering voor de grote meesters, Correggio, Murillo, Callot, Rembrandt, Goya en Michelangelo (die hij vergeleek met Shakespeare). Hij las alle werken over esthetica om achter de ware theorie van het Schone te komen; hij was er vast van overtuigd dat hij, als hij die eenmaal had ontdekt, meesterwerken zou maken. In zijn jeugd stak hij de draak met de uiterlijke werkelijkheid. Alles draaide om de Idee: ‘Zonder idee, niets groots!… > Lees verder
Richard, Joseph
Frans schilder, actief in de tweede helft van de 19de eeuw. Exponent van de naturalistische school waartoe ook Cyprien Tibaille [zie aldaar] behoorde. Richard leefde op een zolderkamer in Montmartre en onderscheidde zich in niets van het gemene volk in wier midden hij zijn leven sleet. Hij schilderde portretten van de volksmeisjes met wie hij kortstondige verhoudingen aanging. Op de Salons was zijn werk nimmer te bezichtigen.
Net als Tibaille keerde Richard zich demonstratief af van de traditionele landschapschildering. Hij gruwde van het Forêt de Fontainebleau met zijn pittoreske bos- en rotspartijen. Zijn bekendheid dankt hij vrijwel uitsluitend aan een schilderij dat hij vervaardigde na een weddenschap met een vriend, die hem had uitgedaagd om sneeuw te schilderen die wit is.… > Lees verder
Masson, Stéphane (bijgenaamd: Stève)
Franse neo-impressionist (geb. in Vincennes, Frankrijk, 1911), werkend in de lijn van Cézanne en Seurat. Na een periode van armoede, waarin hij niet van zijn penseel kon leven, was enige erkenning als portretschilder zijn deel. Hij vestigde zich in de Parijse buitenwijk Montrouge en hield zich verre van het artistieke milieu. In zijn latere werk zijn surrealistische invloeden aanwijsbaar. Bekendheid verwierf hij met een serie droomlandschappen. Als meest geslaagde doek geldt het onirische De Drempel van de tuin: op een halfopen deur in een muur valt de schaduw van een menselijke gestalte, waarvan alleen een hand zichtbaar is; daarachter strekt zich een verlaten tuin uit die zich tot in het oneindige lijkt te herhalen.… > Lees verder
Mesnilgrand, Chevalier De
Frans schilder, actief in Frankrijk tussen 1815 en 1830. Zoon van een Normandische landjonker, die afzag van alle adellijke titels, behalve die van ‘chevalier’. Leed aan een zenuwziekte, een vorm van ruggenmergstering voortvloeiend uit een op jonge leeftijd opgelopen syfilis. Mesnilgrand diende in de Keizerlijke Garde van Napoleon; hij was officier in het tweede huzarenregiment van Chamborand. Bij een soldatenhoer verwekte hij een zoon, die maar enkele maanden leefde. Hij stond op het punt kolonel te worden toen het Keizerrijk instortte. Na Waterloo en Napoleons troonsafstand weigerde hij dienst te nemen in de legers van Lodewijk XVIII, want met het herstel van de monarchie in 1815 wilde hij niets te maken hebben.… > Lees verder
N.N. (Meester van De psyche)
Beeldhouwer, actief in Italië in de zestiende eeuw.
Ergens in de 19de eeuw werd in de tuin van een nonnenklooster in Rome, bij het delven van een graf voor een jonge non, een witmarmeren beeld opgegraven. Het was een psyche, een jonkvrouw met vlindervleugels, naar de mythe van de beeldschone Kretenzische koningsdochter die de liefde van Amor won en onsterfelijk werd. Het beeld bleek te zijn vervaardigd door een arme jonge beeldhouwer uit het cinquecento, van wie geen enkel ander werk bekend is.
Net als de antieke meesters wilde de kunstenaar in marmer houwen wat er zich uit zijn hart verhief tot het oneindige, maar hij vroeg zich af hoe en in welke vorm.… > Lees verder
Niemand, Willy
Zwitsers beeldend kunstenaar, actief tussen 1950 en 1980. Begonnen als graficus, maakte hij veelbesproken affiches voor Swissair en Nestlé. Omstreeks 1960 stapte hij over op de schilderkunst. Hij bracht twee jaar door in de Verenigde Staten en onderging de invloed van minimal art en poor art. Uit die tijd stamt zijn reputatie van mensenhater en cynicus. ‘Musea worden bemand door conservatoren. Ik stel de oprichting voor van een korps van destructoren. En ik houd me aanbevolen voor de meest prestigieuze functie: vernietiger van rijksmusea.’ In 1963, ten tijde van de moord op Kennedy, lanceerde hij zijn envelopments, menselijke vormen in gemummificeerde toestand.… > Lees verder