Recensies RH – Pagina 6

25 oktober 2002

Waterfietsen is niet maoïstisch

‘De nieuwe weldenkenden, de maniakken van “spijt en berouw” – slijmjurken zijn het, die God hebben verjaagd maar wel verslaafd zijn geraakt aan het meest dubieuze deel van het christendom, het knielen, de zelfkastijding, mopper je terwijl je voor de tweede keer de rivier over vliegt.’

Aan de hypocrisie van de nieuwe weldenkenden heeft hij geen boodschap, Martin, de verteller van Olivier Rolins nieuwe roman Tigre en papier. Door een verleden van zelfkastijding is hij daar immuun voor geworden: dertig jaar terug behoorde hij tot de steile voorhoede die de revolutie der arbeidersmassa’s voorbereidde, met het Grote Gelijk van de Geschiedenis, belichaamd door Mao Zedong, aan zijn zijde.… > Lees verder

14 juni 2002

Intieme Titanics

Toen Olivier Rolin begin jaren ’80 voor het eerst van zich deed spreken als romanschrijver, had hij al een bewogen carrière als revolutiemaker achter zich. In de nadagen van mei ’68 was hij een van de kopstukken van de Gauche prolétarienne, een marxistisch-leninistisch-maoïstische splinter, waaraan good old Sartre zijn intellectuele krediet had geschonken door in 1970 de redactie van het partijblad La Cause du peuple op zich te nemen. Rolin gold als maarschalk van de gewapende tak van de beweging. Niet voor lang: in 1972 hief de Gauche prolétarienne zichzelf op, een in de politiek zelden vertoonde collectieve harakiri.

Van revolutiemaker naar romanschrijver is een minder grote stap dan het lijkt, tenminste bij een romanschrijver van het type Rolin.… > Lees verder

3 mei 2002

Twee wijfjes en één prooi

‘Wáár was alleen dit: “Ik wil met je neuken en je die andere vrouw doen vergeten.” De rest was, strikt genomen, fictie.’

Bovengenoemde waarheid is het leitmotiv van L’Occupation, het laatste werkje van de Franse schrijfster Annie Ernaux. De ‘bezetting’ waarnaar de titel verwijst, betreft de aloude kwaal der jaloezie: het in beslag genomen worden door obsessieve gedachten aan een medeminnares en het ondergaan van die obsessie als de gewelddadige inval van een bezettende macht.

Vrouw maakt het uit maar wordt jaloers op het nieuwe liefje van haar ex. En omdat die ex zijn nieuwe liefje angstvallig voor haar afschermt, is het achterhalen van haar identiteit een monomane, dwangmatige bezigheid, een kanalisering van verlatenheid en razernij, een aanleiding voor moordzuchtige fantasieën.… > Lees verder

15 maart 2002

‘Je t’aime, t’aime, t’aime’

‘Je hebt geen idee wat een doping je brieven voor mij zijn’, schrijft Marcel Cerdan, wereldkampioen middengewicht, op 29 mei 1949 aan Édith Piaf, wereldberoemd chansonnière. Cerdan traint in de Verenigde Staten voor het titelgevecht tegen uitdager Jack La Motta. Dagelijks ontvangt hij uit Parijs vurige brieven van de grande dame die sinds anderhalf jaar zijn geliefde is. Ook hij doet zijn best om zijn gevoelens te verwoorden. ‘Er is maar één ÉDITH PIAF, en ik arme bullebak van een bokser heb het geluk door haar bemind te worden. Dat is een wonder, ik leef in een droom. […] Je t’aime, t’aime, t’aime, oui je t’aime.’… > Lees verder

28 februari 2002

Hypochonder met een te groot hart

Van de bijna drieduizend nieuwe romans die jaarlijks in Frankrijk verschijnen, wordt maar een fractie besproken in toonaangevende kranten als Le Monde, Libération of Le Figaro. Van die fractie haalt maar een fractie de Nederlandstalige boekenbijlagen. Veel schoons valt tussen de plooien in dat dubbele selectieproces.

En zo hoort het ook. Het is de taak van een recensent om een keuze te maken uit het overstelpende aanbod. Hij gaat daarbij af op zijn persoonlijke smaak. Hoe persoonlijk die smaak feitelijk is, waarom de ene roman zich wel voor een recensie kwalificeert en de andere niet, onttrekt zich aan het oog van de krantenlezer.… > Lees verder

24 augustus 2001

Haatreflexen van een seksueel gefrustreerde

Michel Houellebecq doet het weer. De auteur van Elementaire deeltjes en De wereld als markt en strijd heeft andermaal een roman geschreven waarin – en waarmee – hij de wereld naar zijn pijpen laat dansen. Plateforme, dat dezer dagen verschijnt, heeft alles in zich om de weldenkenden op stang te jagen: het anti-humanistische wereldbeeld, het ondeftige thema, en vooral een hele reeks gemakkelijk uit hun context te rukken uitspraken van politiek-incorrect allooi, die zich uitstekend lenen voor ideologische verontwaardiging en verdachtmakingen uit naam van de goede zeden.

Houellebecqs vorige boeken leerden dat literaire kwaliteit niet synoniem is met goede smaak.… > Lees verder